مقایسه مدیریت بحران سانحه سیل در سوانح داخلی و خار جی (سیل ۱۹۹۳ آمریکا، سیل ۱۹۹۴ چین ، سیل گلستان ۱۳۸۴ و سیل نکا ۱۳۷۶)

مخاطرات گوناگونی از جمله زلزله ، سیل ، آتش سوزی ، طوفان، زمین لغزش کشور ما را تهدید می کند. هر ساله خسارات جانی و مالی فراوانی بر اثر وقوع سیل و تاثیرات متعاقب آن به مردم کشورمان وارد می شود. استانهای قزوین و مرکزی جزو مناطق سیل خیز ایران محسوب شده و بدلیل وجود زمین های مسطح و آبگیر، سیلاب دشت در این پهنه رخ می دهد و سالانه بخشی از اعتبارات ستاد حوادث غیرمترقبه صرف جبران خسارات ناشی از سیل می گردد. فقدان برنامه ریزی استراتژیک به منظور کاهش اثرات مخاطره سیل در منطقه یاد شده باعث سردرگمی و افزایش خسارات پس از سانحه احتمالی می گردد. در کشور ما نیز تعداد وقایع و خسارات سیل در سالهای گذشته روند افزایشی داشته است . در سیل اخیر دهها نفر از هم وطنان در نقاط شهری و روستایی جان خود را در اثر این واقعه طبیعی از دست دادند. تجربه وقوع بلای طبیعی بزرگ نظیر زلزله بم نشان می دهد که در دستگاههای مختلف پتانسیل و امکانات مناسبی برای مقابله با بحران و کاهش ابعاد آن وجود دارد. اما از طرفی به علت نبود برنامه مناسب کاهش خطر، آماده نبودن و سرعت کند واکنش به واقعه و از طرف دیگر عدم وجود هماهنگی کافی بین دستگاهها موجب می شود تا نتوان از همه امکانات به نحو مقتضی و در زمان لازم بهره برد.

کلیدواژه ها:

سیل ، مدیریت بحران ، سیل گلستان ، سیل نکا ، سیل چین ، سیل والمیر آمریکا