معماری بومی در مناطق گرم و مرطوب جنوب کشور و رعایت الزامات معماری پایدار۱

می توان با استفاده از درس آموخته های معماری بومی اقدام به بهینه سازی ساختمانهای معاصر نمود و از مشکلات حاصل در این زمینه تا حد زیادی کاست . تجارب گذشتگان در زمینه معماری بومی راهبردهای مناسبی برای رسیدن به اهداف پایداری به همراه دارد. این راهبردها در مناطقی که اقلیم سخت و پرچالشی را برای انسان فراهم می کنند بیشتر به کار آمده و می تواند کمک های شایانی به معماری نماید. معماری بومی پایدار که نمونه های آن را می توان در منطقه جنوبی کشور مشاهده کرد، این روند به عنوان پاسخی منطقی به مسائل مطرح شده در عصر صنعتی شدن تلقی می شود و ناشی از تایید اجداد ما متناسب با ویژگی ها و قابلیت های زمانی آنهاست . در معماری بومی ایرانی مسائل پایداری با مسائل زیبایی شناختی ، فرهنگی و اجتماعی همراه بوده است و توجه به تعامل این سه مقوله می تواند راه حل مناسبی برای طراحی و ساخت بناهای آینده باشد. در این مقاله به شرح تکنیک های منطقی و بومی جنوب کشور می پردازیم . با توجه به ماهیت تحقیق در این پژوهش ، در قالب مطالعات تحلیلی - توصیفی و مقطعی در کتابشناسی مورد بحث قرار گرفته است . نتایج حاکی از آن است که بیشتر موضوعات مطرح شده در معماری مدرن از جهات مختلف با معماری بومی همخوانی دارد و نشان دهنده تاثیر واقعی فرهنگ ، باورها و سنت های مردم ایران بر بناها و معماری گذشته است . می توان این گونه نتیجه گیری کرد که الگوی معماری بومی در راستای اصول معماری پایدار است و می تواند سبب بهبود معماری معاصر که با شاخصه های مصرف زیاد انرژی و آلودگی محیط زیست همراه است به کار رود.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، معماری پایدار ، جنوب ایران ، اقلیم گرم و مرطوب.