ضرورت مدیریت بهسازی و ساماندهی بافت های تاریخی شهری ( نمونه موردی شهر تبریز )

جمعیت بافت های مرکزی بسیاری از شهرها جابجا شده اند ، روند فرسودگی بافت های تخلیه شده شدت یافته و این بافت ها به محل ناهنجاریهای اجتماعی تبدیل شده اند . ار آنجا که سیاست گذاری و برنامه ریزی جامع و پایدار برای بهسازی ، نوسازی و بازسازی بافت های قدیم شهری ضمن محافظت از میراث تاریخی - فرهنگی و توجه به سازگاری آنه ا با ساختارهای محیط زیست و ساختارهای فرهنگی - محلی موجب توسعه پایدار شهری می شود لذا نوسازی این بافتها یکباره رخ نمی دهد بلکه امری است پویا و پیچیده که نیازمند طراحی برنامه های هدفمند دارد و برای احیای موفق این بافت ها به شناخت دقیق بافت قدیمی و کل شهر نیاز است این پژوهش سعی دارد به ارائه الگوی مناسب بهسازی و نوسازی این بافتهای باارزش بپردازد ضمن اینکه جایگاه مدیریت را در حفظ این سرمایه های تاریخی و فرهنگی بررسی نماید. روش تحقیق از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد .

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده و تاریخی ، مدیریت ، بهسازی و ساماندهی ، شهر تبریز