خداشناسی در آثار سعدی

سعدی در تاریخ ادب فارسی شاعری بزرگ و نویسنده ای توانا و ادیبی فرزانه شناخته شده است. آثار سعدی بازگوی تلاش او برای بیان معرفت خداست. خدا در اندیشه و گفتار سعدی حضوری دائمی دارد یاد کرد خداوند در جملات دعایی و سوگندها و جملات معترضه ی آمده در آثارسعدی نیز دیده می شود. آثار سعدی بازگوی تلاش او برای بیان معرفت خداست. در مجموعه او، همه پدیده ها هدفمند است، تا انسان را از معرفت غریزی به معرفت ربانی فرصت عروج بخشد. به طور کلی شناختی که سعدی از خدا بیان کرده عشق محور است. خدای او مهربان بخشنده و بخشاینده است. سعدی بسیار بر به کاربردن صفاتی با محوریت مهربانی خداوند تاکید دارد. و به صفات قهریه ی خداوند اشاره نکرده است. سعدی پیروی از شریعت مصطفی (ص) را آغاز راه خداشناسی می داند. اما در ادامه بر شناخت قلبی و عاشقانه ی خداوند تاکید دارد. این شناخت فردی است و قابلیت بازگویی و انتقال ندارد. شیخ اجل، اشعار بلندی را در توحید سروده است که به صفات الهی چه جمالی و چه جلالی اشاره دارد و او را به داشتن علم و قدرت و لطف و کبریا. . . توصیف می کند و ذات پاکش را از هر شائبه ای منزه می شناسند.

کلیدواژه ها:

سعدی ، صفات خداوند ، خداشناسی.