قواعد فقهی ناظر بر رعایت حقوق عامه

هدف از انجام این پژوهش بررسی قواعد فقهی ناظر بر رعایت حقوق عامه است. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی است. نتایج این پژوهش بیانگر این موضوع بود که، ۱. هر علمی دارای مجموعه ای از مبانی و پیش فرض ها است که در تعریف و شناخت مسائل آن علم دخیل بوده و در جهت ارزشی علم و ظرفیت ساختاری آن سرنوشت ساز می باشد. حقوق عامه نیز بر پایه برخی پیش فرض ها و مبانی دین شناسی و معرفت شناسی استوار است که از طریق لایه های مختلف به حقوق عامه راه پیدامی کند. ۲. حقوق عامه دارای یک سلسله شناسه ها و شاخصه ها است که تبیین آنها قبل از ورود به مسائل و موضوعات شاخه های حقوق عامه ضرورت دارد. ۳. تبیین، تنقیح و بسط شناسه ها و مبانی حقوق عامه، پیشنیاز ورود به مباحث حقوق عامه است. این شناسه ها یک دست و یکسان نبوده، بلکه برخی از آنها عام؛ نظیر منابع و اصول کلی و برخی دیگر ویژه حقوق عامه هستند؛ نظیر اصول قاعده ای و حکومت. ۴. بر اساس جهان بینی حاکم بر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، منابع، مبانی، اصول و اهداف حقوق عامه، ریشه در آموزه های وحیانی داشته و موضوع اساسی آن حکومت و دولت به مثابه یک کل در جامعه، متغیر بوده و رسالت اصلی آن تعیین جهات، مقومات و مناسبات اجتماع و دولت می باشد. و ۵. بر این اساس، مشخصه اصلی دانش حقوق عامه، مطالعه حاکمیت و دولت به عنوان یک موضوع مستقل و در دو رده کلان و خرد می باشد.

کلیدواژه ها:

حقوق عام ، قواعد فقهی ، حقوق عمومی ، هنجارهای بنیادین