بررسی تاثیر برند مقصد بر رفتار گردشگر و پذیرش توسعه پایدار گردشگری با نقش میانجی تجربه ساکنان (مورد مطالعه: بند پی شرقی بابل)

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر برند مقصد بر رفتار گردشگر و توسعه پایدار گردشگری با نقش میانجی تجربه ساکنان می باشد . متغیرهای تحقیق حاضر شامل برند مقصد ، رفتار گردشگر، توسعه پایدار گردشگری و تجربه ساکنان می باشد که برگرفته از تحقیق تسکوروپولوس(۲۰۲۲) می باشد . تحقیق حاضر بر اساس هدف یک تحقیق کاربردی و بر اساس رویکرد از نوع کمی و ماهیت، از نوع تحقیقات توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. روش گردآوری داده ها در این تحقیق از نوع کتابخانه ای و میدانی می باشد. روش نمونه گیری این پژوهش تصادفی ساده است. ابزار جمع آوری اطلاعات در این تحقیق پرسشنامه استاندارد تسکوروپولوس(۲۰۲۲) می باشد. جامعه آماری این پژوهش خبرگان منطقه شامل پرسنل سازمان گردشگری ، متولی اشتغال کمیته امداد ،متخصصین و تحصیل کرده های بخش و دهیارها و تور لیدرهای گردشگری منطقه بندپی شرقی بابل به تعداد ۲۰۰ نفر می باشد. با توجه به جدول مورگان تعداد نمونه برابر ۱۲۷ نفر می باشد . برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار spss , PLS استفاده شد . نتایج به دست آمده فرضیات تحقیق نشان می دهد اقتصاد ، جامعه و محیط به ترتیب با ضرایب مسیر ۰.۲۳۰ ، ۰.۶۳۷ و ۰.۲۹۵ بر تجربه ساکنان موثر هستند. تجربه ساکنان نیز بر رفتار گردشگر و توسعه پایدار گردشگری با ضرایب مسیر ۰.۸۵۱ و ۰.۸۸۹ موثر است . نقش میانجی تجربه ساکنان نیز مورد تائید واقع شد.

کلیدواژه ها:

برند مقصد ، رفتار گردشگر ، توسعه پایدار گردشگری ، تجربه ساکنان