طراحی و تعیین شاخص های روان سنجی" مقیاس تداوم تعارض های زناشویی" در زوج های ایرانی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 12

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JCUP-7-2_013

تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1403

چکیده مقاله:

این پژوهش با هدف طراحی و تعیین شاخص های روان سنجی پرسشنامه عوامل تداوم بخش تعارض های زناشویی در بین زوج های ایرانی انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه زوج های ایرانی در سال ۱۴۰۰ بودند. تعداد نمونه ۱۲۱۲ نفر بودند که ۷۱۷ نفر برای بخش تحلیل عاملی اکتشافی و ۴۹۵ نفر در بخش تحلیل عاملی تاییدی قرار گرفتند. سپس یک نمونه ۱۲۲ نفری نیز برای بررسی همبستگی پرسشنامه به صورت در دسترس از زوج های ایرانی انتخاب شدند. برای اعتباریابی پرسشنامه از رویه های متداول تعیین روایی و پایایی شامل تعیین روایی محتوایی، روایی سازه، روایی همگرا و واگرا و تعیین پایایی پرسشنامه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل عاملی اکتشافی، تحلیل عاملی تاییدی و روش همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS و Amos انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی ۱۲ عامل اکتشاف شد و تقریبا ۷۳ درصد تغییرات تبیین شده مربوط به ۱۲ عامل اول بوده است. نتایج تحلیل عاملی تاییدی با مدل ۱۲ عاملی پرسشنامه عوامل تداوم بخش تعارض زناشویی نشان-دهنده مناسب بودن مدل برای داده های گردآوری شده هستند. نتایج بررسی روایی نشان داد که بین پرسشنامه عوامل تداوم بخش تعارض زناشویی با سبک یکپارچگی، سبک اجتنابی رابطه منفی معنادار (۰۵/۰>P) و با سبک مسلط، سبک ملزم شده و سبک مصالحه رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (۰۵/۰>P). بین تعارض زناشویی و رضایت زناشویی رابطه قوی منفی معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P). بین تعارض زناشویی با فرم پرخاشگر و قربانی خشونت زناشویی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بنابراین، روایی همگرایی و واگرایی پرسشنامه عوامل تداوم بخش تعارض زناشویی تایید می شود.

کلیدواژه ها:

تعارض ، تحلیل عاملی ، پرسشنامه عوامل تداوم بخش تعارض های زناشویی ، خودسنجی

نویسندگان

راضیه کرامتی

گروه مشاوره، دانشکده روان شناسی دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

سیدعلی کیمیایی

دانشیار مشاوره، گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد

حسین کارشکی

گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد

سید امیر امین یزدی

گروه روان شناسی مشاوره و تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد