بررسی ویژگیهای ژئوهیدروپدولوژی و پوشش گیاهی حاشیه مرطوب دریاچه نمک کاشان برای احیاء بیولوژیک آن

یکی از پتانسیل های موجود در منطقه مرطوب پلایا های کشور، سطح آب زیرزمینی بالا می باشد. که با بهره گیری از آن، کشت گونه های مرتعی سازگار برای احیا و جلوگیری از گسترش بیابان و همچنین تولید علوفه، امکان پذیر می گردد. به منظور بررسی خصوصیاتژئوهیدروپدولوژی و گیاه شناسی منطقه، با لحاظ نمودن شرایط محیطی و پراکنش مناسب، 11 سایت جهت مطالعاتی نظیر کمیت وکیفیت آب، خاک و نوع پوشش گیاهی انتخاب گردید. با حفر چاهک و نصب شاخص، سطح آب در ماههای مختلف سال اندازه گیری و نوسانات آن در طول سال بررسی گردید. همچنین جهت بررسی خصوصیات کیفی آب و خاک، نمونه آب در 2 فصل مرطوب وخشک و نمونه خاک برداشت و جهت آنالیز به آزمایشگاه ارسال گردید. نتایج نشان داد که میانگین بالاترین سطح آب 45 سانتی متر وپایین ترین میانگین سالانه سطح آب برابر 299 سانتی متر است. نوسانات سطح آب در طول سال چندان زیاد نبود و به حدود 15 سانتی متر می رسید. بالاترینECخاک در عصاره اشباع، 174 و پایین ترین آن 6/6دسی زیمنس بر متر و کمترینEC آب 4 و بالاترین آن 128 دسی زیمنس بر متر بودECآب در فصل خشک به حدود 2 برابرEC آب در فصل مرطوب می رسید. به طور کلی با فاصله گرفتن از دریاچه، به عمق سطح آب اضافه و ازEC آن کاسته می شد. یکی دیگر از محدودیت های خاک منطقه، وجود لایه سخت در اعماق بالا بود، که گسترش ریشه گیاه در اعماق را با مشکل مواجه می سازد

کلیدواژه ها:

دریاچه نمک ، احیا بیابان ، سطح آب زیرزمینی ، منطقه مرطوب ، گیاهان شورروی