سنجش وتحلیل سطح توسعه یافتگی مناطق شهری مشهد از منظر پیشرفت اجتماعی

شاخص پیشرفت اجتماعی در تلاش است تاپیشرفت اجتماعی را مستقیما و بدون در نظر گرفتن متغیرهای اقتصادی اندازهگیری کند و از این منظر، این شاخص ، چارچوبی غنی برای اندازهگیری ابعاد چندگانه پیشرفت اجتماعی ، معیار موفقیت و تسریع رفاه بیشتر انسان ارائه می کند. پیشرفت اجتماعی عبارت است از ظرفیت جامعه برای رفع نیازهای اولیه شهروندانش و همین طور ایجاد شرایطی که پایداری زندگی شهروندان و اجتماعات تضمین شود و همه افراد به ظرفیت ها و پتانسیل هایشان تحقق کامل ببخشند. نظر به این که شاخص پیشرفت اجتماعی ابزاری مهم ، جامع و آشکار برای نشان دادن نقاط قوت و ضعف کشورها در تمام سطوح توسعه و همچنین مناطق و شهرداری ها نیز محسوب می شود و می تواند به عنوان ابزاری قطعی برای هدایت اقدامات اجتماعی ، عمومی و خصوصی به کار رود . بدین ترتیب ، از این شاخص برای بررسی سطح توسعه یافتگی مناطق شهری مشهد نیز استفادهشده است ؛ بنابراین ، در این پژوهش ، پس از مرور مبانی و مفاهیم مرتبط ، به تدوین شاخص پیشرفت اجتماعی در سه مقوله نیازهای اساسی شهروندان، بنیانهای بهروزی و فرصت ها در راستای تحلیل سطح توسعه یافتگی مناطق شهری مشهد مبادرت و مبتنی بر چارچوب سنجشی پژوهش ، پرسشنامه ای محقق ساخته بر اساس طیف لیکرت بین ۳۹۰ نفر از ساکنان شهر مشهد توزیع و نتایج حاصل از آن با استفاده از تکنیک تاپسیس مورد تجزیه وتحلیل واقع شده است . نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مناطق شهری مشهد از منظر پیشرفت اجتماعی در شرایطی ناهمگن و نامتعادلی قرار دارند. طوری که مناطق ۱ و ۱۲ و ۱۱ به لحاظ پیشرفت اجتماعی در شرایط بهتری نسبت به مناطق دیگر هستند و مناطق ۳، ۴ و ۵ از این حیث در رتبه های آخر قرار دارند.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، پیشرفت اجتماعی ، تکنیک تاپسیس ، آنتروپی شانون ، شهر مشهد.