بررسی رابطه بین احساس پیوستگی، خودکارآمدی خلاق و توانایی حل مسئله با نقش میانجیذهنیت خلاق در دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین احساس پیوستگی، خودکارآمدی خلاق و توانایی حل مسئله با نقش میانجی ذهنیت خلاق دردانشآموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان ایذه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آمووزان پسر دوره دوم متوسطهشهرستان ایذه در سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطهشهرستان ایذه می باشند که تعداد ۲۱۰۰ نفر هستند و در سال تحصیلی ۴۰۳ - ۱۴۰۲ مشغول به تحصیل می باشند. که با استفاده ازجدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰۰ نفر از آنها به عنوان نمونه آماری انتخاب شد و پرسش نامه هابین دانش آموزان توزیع گردید. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. ابزارهوای موورد اسوتفاده در ایون پوژوهش شوامل پرسوشنامهخودکارآمدی خلاق بیگیتو ۲۰۰۶ ، پرسشنامه حل مسئله هپنر و پترسون ۱۹۸۲ ، پرسشنامه ارزیابی مهارت ذهنیت خلاق ولچ ومک دوال ۲۰۰۲ و پرسشنامه احساس پیوستگی آنتونوسکی ۱۹۸۷ بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلاتساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد بین احساس پیوستگی، خودکارآمدی خلاق و توانایی حل مسئله با نقش میانجی ذهنیت خلاقدر دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان ایذه برای کلیه روابط مستقیم و غیر مستقیم رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

احساس پیوستگی ، خودکارآمدی خلاق ، توانایی حل مسئله ، ذهنیت خلاق.