بررسی رویکردهای نوین در اثربخشی درمان فراشناخت بر اعتیاد

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان فراشناخت بر کاهش رفتارهای اعتیادآور انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد کهدرمان فراشناخت در کاهش رفتارهای اعتیادآور اثربخش است. این یافته تحقیق حاضر با سایر یافته های تحقیقات دیگر از جمله Spada و همکاران ۲۰۱۵ Spada و Wells ۲۰۱۰ و همکاران ۲۰۰۷ و Caselli و همکاران ۲۰۱۶ که حاکی از پیشگیری و کاهش رفتارهای اعتیاد آور در اثر مداخلات فراشناختی می باشند همسو است. در تبیین این فرضیه می توانگفت که فراشناخت ساختارهای روانشناختی، دانش، افکار، تجربه ها و راهبردهایی هستند که به کنترل، تعدیل و تفسیرفرآیند تفکر می پردازند. کارکرد اجرایی خود نظم بخش توضیح می دهد که چگونه فراشناخت ها به عنوان یکی از عناصرپردازش داده ها باعث آغاز و تداوم مشکلات روانشناختی می شوند، در این مدل فرض بر این است که در اختلالات روانی،باورها و دانش هایی که دارای ماهیت فراشناختی هستند، نحوه ی تفکر و راهبردهای مقابل های فرد را هدایت می کنند. مدل S-REFیک چارچوب مفهومی برای بیان اینکه چگونه دانش و باورهای حفظ شده درباره فرایندهای تفکر بر انتخاب برنامه ها و تنظیم مقابله تاثیر می گذارد. بررسی شواهد پژوهش نشان می دهد که ویژگی های اصلی مدل S-REF: تنظیمات CAS و باورهای فراشناختی در رفتار اعتیاد آور هستند. این فرایندها را می توان در قالب فرمول فراشناختی سه گانه تفسیر کرد که دربرگیرنده مفاهیم تطبیق و هدف گیری MCT برای رفتارهای اعتیاد آور است MCT اثربخشی در اختلالات عاطفی را نشان داده است (نورمن و همکاران، ۲۰۱۴ ) و تجزیه و تحلیل فعلی منجر به این فرضیه می شود که در رفتارهای اعتیاد آور موثر خواهدبود. آینده کاری با استفاده از این چارچوب درمان در رفتارهای اعتیاد آور باید منجر به تجدید نظردر اجزای اصلی درمان شود.

کلیدواژه ها:

فرا شناخت ، اعتیاد ، رویکردهای نوین