معلم و نقش مشاوره ای او

هدف اصلی تعلیم و تربیت ایجاد زمینه مناسب جهت شکوفایی استعدادهای بالقوه انسان هاست. بنابراین شخص برای رسیدن به این مرحله نیازمند ارتباطی تعالی بخش است؛ ارتباطی که منجر به خویشتن پروری شود. در فرآیند رشد همه جانبه، نیازمند تلاش و کوشش درونی و مساعدت فکری و عقلی از معلمانی هستیم که صاحب دانش و خرد، سعه صدر، متانت در گفتار و رفتار و اسوه باشند. تعلیم و تربیت در راهنمایی و هدایت بشر به سوی کمال وظیفه دارد که از طریق ارائه ی راهنمایی و مشاوره، زمینه رشد و شکوفایی را فراهم سازد. معلمان به عنوان محور اصلی در نظام تعلیم و تربیت سکان دار امر مشاوره و راهنمایی دانش آموزان به شمار می روند. آن ها می توانند با ویژگی های تاثیرگذار خود در پیشگیری از بسیاری از آسیب های اجتماعی دانش آموزان موثر باشند. نقش مشاوره در آموزش و پرورش مترادف با تعلیم و تربیت و آسان کننده جریان آن است. در واقع، امر هدایت و راهنمایی تحصیلی می تواند در جهت شناخت دانش آموزان و محیط و استفاده بهینه از توانمندی های آنان، متمرکز باشد. لذا ضرورت راهنمایی به موقع و توام آگاهی و بصیرت، به ویژه در دنیای کنونی و در کشورهای رو به توسعه ا ی چون کشور ما، بیش از بیش حساس می شود. بدین دلیل بررسی روند هدایت تحصیلی دانش آموزان در کشور و ارزیابی ملاک های آن ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، تعلیم و تربیت ، معلمان ، نقش مشاوره ، پیشگیری ، ارتباط