بررسی راهکارهای کاهش گوشه گیری و انزواطلبی دانش آموزان

گوشه گیری، و انزوا طلبی عارضه ای است که باعث می شود کودک و نوجوان از برقرار کردن ارتباط با افراد و محیط خارج دوری کنند. این کودکان و نوجوانان نوعا با تقلیل یافتن علایق ذهنی و عاطفی نسبت به اطرافیان خود از داشتن دوستان نزدیک و صمیمی محروم اند. کودکی که کم رو و گوشه گیر است، معمولا از حضور در فعالیت های جمعی سرباز می زند و فقط با تک دوست خود که نوعا به او بسیار وابسته می شود اوقات خود را سپری می کند. رفتار گوشه گیری و انزواطلبی ، یکی از رفتارهای نسبتا شایع است که فرد را به شدت آزار می دهد .و اگر درمان نشود کودک را به سمت و سوی مشکلات دیگری مثل عدم اعتماد به نفس، افسردگی، اضطراب و زود رنجی سوق خواهد داد مدرسه فقط محل یادگیری نیست. این یک مرکز اجتماعی است که در آن دانش آموزان روابط، دوستی و احساس تعلق ایجاد می کنند. انزوای اجتماعی می تواند منجر به احساس تنهایی، غم و اندوه و اعتماد به نفس پایین شود. این احساسات می تواند مانع از رفاه کلی و عملکرد تحصیلی دانش آموز شود. انزوا می تواند تاثیر مستقیمی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموز داشته باشد. عدم تعامل با همسالان و معلمان ممکن است منجر به فقدان انگیزه و مشارکت در فعالیت های کلاس شود. یادگیری مشارکتی، که اغلب برای درک جامع ضروری است، زمانی که دانش آموز منزوی می شود، چالش برانگیز می شود.

کلیدواژه ها:

عملکرد تحصیلی ، انزوای اجتماعی ، : گوشه گیری و انزواطلبی ، فعالیت های کلاسی ، دانش آموز منزوی