اصول تربیت اسلامی و بررسی صلاحیت معلم در شکل گیری آن

تعلیم و تربیت اسلامی ، یک نظام جامع و کامل است که همه جوانب وجودی انسان را در نظر می گیرد. هدف از تعلیم و تربیت اسلامی ، تربیت انسان هایی است که به کمال انسانی رسیده و زمینه های سعادت دنیوی و اخروی خود را فراهم سازند. آموزش و پرورش یکی از مهمترین عوامل رشد فکری، اخلاقی ، دینی ، فرهنگی و تربیتی انسان های یک جامعه ی پویااست . با توجه به نفوذ معنوی معلم و نقش الگویی او در میان دانش آموزان، رکن اصلی در پیشبرد این هدف شخص معلم می باشد و نقش او از دیگر افراد بسیار برجسته تر می باشد. معلم فقط یک آموزگار نیست بلکه مهم تر از آن، یک مربی و یک الگوی با نفوذ است . ما تربیت را چه در حوزه دین و چه در حوزه های دیگر مبتنی بر همین رویکرد یعنی باغبانی می بینیم . چرا که تربیت باید از داخل به خارج باشد؛ یعنی کشف و شکوفایی استعدادها. در تربیت باید از خود کودک مطلب و کار بیرون کشید و سهمی برای او باز کرد تا اظهارنظر کند؛ نه اینکه صرفا مطالب و نکاتی را که از ما یا دیگری می آموزد، تکرار و در ذهن خود انباشته کند.یک معلم خوب که با رفتار و گفتار پسندیدهاش دانش آموزان را خوب پرورش می دهد، بزرگترین خدمت را نسبت به اجتماع خود انجام می دهد و به عکس یک معلم بد اخلاق و بد رفتار و منحرف که با رفتار بد خود، دانش آموزان را به انحراف و تباهی می کشاند.با توجه به نقش مهم معلم ، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اصول تربیت اسلامی و بررسی صلاحیت معلم در شکل گیری آن می باشد. نقش معلم در تربیت دینی دانش در عصر کنونی برجسته تر و وظیفه معلم سنگین تر شده است ؛ زیرا آیندهی یک جامعه و امت در دست معلم است . اگر او نتواند افراد مفید و هماهنگ با اهداف جامعه تربیت کند، یک ملت را به تباهی می کشاند

کلیدواژه ها:

شکل گیری تربیت اسلامی ، دانش آموزان ، جایگاه معلم ، مدرسه .