درگیری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

از کل دانش آموزانی که وارد سیستم آموزش و پرورش می شوند، تعداد کمی از آنها می توانند استعدادهای خود را شکوفا کنند و در این عرصه موفق گردند. انجام وظایف از سوی دانش آموزان مختلف با مهارت های مشابه در موقعیت های متفاوت به صورت ضعیف، متوسط و یا قوی و یا توسط یک فرد در شرایط متفاوت به تغییرات باورهای خودکارآمدی آنان وابسته است. به همین دلیل احساس خودکارآمدی، افراد را قادر می کند تا با استفاده از مهارتها در برخورد با موانع، کارهای فوق العاده ای انجام دهند. درواقع، باورهای خودکارآمدی، گونه ای از خودارزیابی در مورد شایستگی ها است که باورهای فرد در مورد این توانایی، او را در سازماندهی فعالیت هایش برای رسیدن به هدف هایش کمک می کند. از طرفی انواع فرایندهای پردازش است که دانش آموزان جهت یادگیری مورد استفاده قرار می دهند و متشکل از راهبردهای شناختی و راهبردهای فراشناختی است که این عوامل نیز می توانند زمینه افزایش خودکارآمدی تحصیلی را فراهم نماید. درگیری فعالانه یادگیرنده در امور تحصیلی لازمه ی هر نوع تحول و پیشرفت در حوزه تحصیلی است و از مهمترین پیش بینی کننده های پیامدهای تحصیلی از قبیل بالا بودن نمرات، حضور در مدرسه، مقابله ی موثر و تاب آوری به شمار می رود.واژگان کلیدیخودکارآمدی تحصیلی، درگیری تحصیلی، دانش آموزان.