مشارکت وازدواج نیروی کار زنان- مورد مطالعه استانهای ایران(۱۳۸۵- ۱۳۹۵)

ازدواج یک پدیده اجتماعی ، جمعیتی و اقتصادی است که سن ازدواج شاخص خوبی برای بررسی این پدیده است. الگوی ازدواج در کشور ما نیز مانند بسیاری از کشورها دستخوش تغییرات چشمگیری شده است که زنان به عنوان جمعیت فعال کشور می توانند در اقتصاد نقش مهمی داشته باشند. در پژوهش حاضر، مشارکت و ازدواج نیروی کار زنان طی سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۵ با استفاده از به کارگیری مدلهای اقتصادسنجی و به روش داده های ترکیبی با استفاده از نرم افزار ایویوز ۹ پرداخته شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چند متغیره در سطح اطمینان ۹۹ % نشان می دهد که بین ازدواج زنان و نرخ مشارکت اقتصادی در ایران رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (۵۷۶۰/۰ = β ؛ ۰۱/۰ > P). به عبارتی ازدواج زنان در استان های کشور یه میزان ۵۷.۶ درصد از نرخ مشارکت اقتصادی را تبیین می کند، بنابراین اهمیت فعالیت اقتصادی زنان در اقتصاد ایران نمایان می گردد. همچنین بین ازدواج زنان و عرضه نیروی کار زنان جوان در اقتصاد ایران رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد(۷۵۸۳/۰ = β ؛ ۰۱/۰ > P). به عبارتی ازدواج زنان در استان های کشور یه میزان ۷۵.۸۳ درصد باعث عرضه نیروی کار می شود.

کلیدواژه ها:

ازدواج ، زنان ، نرخ مشارکت اقتصادی ، عرضه نیروی کار