بررسی رابطه سبک دلبستگی و سازگاری اجتماعی در کودکان

هر انسانی می کوشد تا خود را با محیط فیزیکی و روانی اش سازگار کند زیرا انطباق با شرایط مختلف از سلامتروانی آدمی حکایت دارد؛ البته این سازگاری به معنای همرنگی و پیروی ناهشیار نیست بلکه می تواند دگرگونی را نیزبه همراه داشته باشد. گاهی به لحاظ بروز عوامل تنش زا سازگاری انسان دچار اشکال شده به بروز رفتارهای ناسازگارمنجر می شوند؛ بنابراین سازگاری مجموعه کنش ها و رفتارهایی است که فرد در موقعیت ها و شرایط جدید به منظورارائه پاسخ های مناسب به محرکهای موجود از خود بروز می دهد یکی از مهمترین مسائل و مشکلات اجتماعیامروزه در جوامع گوناگون نابهنجاری های رفتاری و روانی و روشهای مقابله با آنهاست» تردیدی نیست که در مسئلهبهداشت روانی، سازگاری روز به روز بیشتر آهمیت می بابد. ابعاد مسئله سازگاری ممکن است در هر دوره از زمان و درهر مرحله از تحولات اجتماعی تغییر کند اما جامعه ای نیست که با مسئله ناسازگاری افراد خود مواجه نباشد. عواملاجتماعی مهمی در بروز سازگاری نقش دارند که یکی از این عوامل پاسخدهی والد به نیازهای کودک در دورانکودکی است به تشکیل سبک های دلبستگی در کودک منجر می شود و به نظر می رسد که سبک های دلبستگی درایجاد سازگاری روانی و اجتماعی فرد نقشی بسزایی داشته باشد بنابراین پژوهش حاضر از نوع توصیفی بوده و بهبررسی فرضیه ارتباط بین سبک های دلبستگی و سازگاری اجتماعی در کودکان می پردازد.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، وابستگی ، سازگاری اجتماعی