نقش میانجی روابط پیش از ازدواج در رابطه بین اعتماد در روابط بین فردی و ناپایداری ازدواج دانشجویان

هدف این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی روابط پیش از ازدواج در رابطه بین اعتماد در روابط بین فردی و ناپایداری ازدواج دانشجویانانجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیهدانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند که حدودا ۲۸۰۰ نفر کل دانشجویان و حدود ۵۶۰ نفردانشجویان متاهل دانشگاه می باشند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران و استناد به پژوهش تجزبه و تحلیل داده های چند متغیره درتحقیقات علمی (هومن، ۲۰۱۷) ۳۰۰ نفر تعیین شد. که این تعداد به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مقیاساعتماد در روابط میان- فردی زوجین رمپل هولمز و زانا (۲۰۰۱)، پرسشنامه نگرش به ارتباط پیش از ازدواج کردلو (۱۳۸۹)؛ پرسشنامه ناپایداریازدواج ادوارد جانسون و بوث (۱۹۸۷) بود. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل مسیر تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که مدل نقشمیانحی روابط پیش از ازدواج در رابطه بین اعتماد در روابط بین فردی و نایایداری ازدواج از برازش خوبی برخوردار است. یافته ها نشان داد کهاثر غیرمستقیم اعتماد در روابط بین فردی با میانجی گری روابط پیش از ازدواج بر ناپایداری ازدواج معنی دار است. یافته های این پژوهش نشانداد که روابط پیش از ازدواج می توانند نقش غیرمستقیمی در افزایش اثرات اعتماد در روابط بین فردی بر ناپایداری ازدواج بگذارند.

کلیدواژه ها:

روابط پیش از ازدواج ، اعتماد در روابط بین فردی ، ناپایداری ازدواج