بررسی رابطه بهره گیری از فناوری هوشمند و رشد اجتماعی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان خانمیرزا

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه استفاده از فناوری هوشمند با رشد اجتماعی دانش آموزان بود. این پژوهش از نوع کاربردی و به روش توصیفی-همبستگی انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان خانمیرزا در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود (۲۵۰۰ نفر) که به صورت نمونه گیری خوشه ای مرحله ای تعداد ۳۴۰ نفر از میان آنها انتخاب و به پرسشنامه های پژوهش شامل، بکارگیری فناوری هوشمند محقق ساخته و رشد اجتماعی وایتزمن (۱۹۹۰) پاسخ دادند به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی نظیر ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، بین استفاده از فناوری هوشمند با مقیاس رشد اجتماعی رابطه منفی معناداری وجود داشته است. نتیجه اینکه، لازم است آموزش های لازم به دانش آموزان در زمینه آسیب های ناشی از استفاده از فناوری هوشمند و ارتقای فرهنگی از طریق رسانه ها، خانواده و نهادهای آموزشی داده شود.

کلیدواژه ها:

فناوری هوشمند ، رشد اجتماعی