خوانش و تحلیل گفتمان های کتاب »بخارای من ایل من «به شیوه تاریخ گرایی نوین

تاریخ گرایی بر انعکاس تاریخ در متن پای می فشرد و حامیان شکل گرایی بر ادبیت متن تکیه می کردند و نقد نو در امریکا بر شعر تاکید داشت تا سایر متون. در این میانه بود که تاریخ گرایی نو زاده شد و توانست جزئی نگری ها و محدودیت های رویکرد های پی شین را پس زند و گ ستره ای فراخ را بر خوانش های تاریخی از متون بگ شاید. تاریخ گرایی نو غلبه ادبیات بر تاریخ را که در نظرگاه مکاتب پیشین از اهم مسائل بود مورد انتقاد قرار داد. رابطه غالب و مغلوب را کنار زد و ارتباطی پویا بین ادبیات و تاریخ در نظر گرفت . دراین پژوهش ضمن تاکید بر مسائل بنیادین رویکرد تاریخ گرایی نوین به عنوان زمینه اصلی بحث با بهره گیری از روش تحلیلی - توصیفی سعی بر آن است که براساس زمینه تاریخی ، عناصر متن ، روایت ها و داستانهای موردنظر از منظر تاریخ گرایی نوین تحلیل و تبیین شود. در مقاله حا ضر، پس از برر سی مبانی نظری تاریخگرایی نوین ، خوان شی از کتاب زیبا و خواندنی بخارای من ایل من نو شته محمد بهمن بیگی حا صل می شودکه طی آن، گفتمانهای دوره پهلوی اول و دوم و مسائل سیاسی و اجتماعی مربوط به این دوره ها با تمرکز ویژه بر مسائل فرهنگی ، و باورهای ایل قشقایی و کوچ نشینان مرتبط با آنها و همچنین آموزش ک شور و بویژه آموزش ع شایری ایران از منظر تاریخگرایی نوین تحلیل می شود تمرکز این تحلیل بر آموزش عشایری و نحوه بازنمایی آن درکتاب بخارای من ایل من است .

کلیدواژه ها:

تاریخ گرایی نوین ، بخارای من ایل من ، محمد بهمن بیگی .