بازآفرینی و ارتقاء هویت مکان در محله نوبر تبریز با رویکرد منظر فرهنگی

شتاب ناشی از تغییرات مداوم اجتماعی _ اقتصادی سبب تغییر سنت زیست و در پی آن توسعه نامناسب و غفلت به تخریب بسیاری از مناظر منجر شد. بدین سبب بستر زندگی امروز انسان با بحران های متنوعی اعم از زیست محیطی و هویتی مواجه گردیده است و از طرفی، بافت تاریخی شهرها از نظر کالبدی و هم جنبه های انسانی، تامین شرایط لازم برای زندگی امروز دچار نارسایی هایی هستند.این مقاله با توجه به ارتباط پیچیده و عمیق میان لایه های فرهنگی ، هویتی و کالبدی در شهرهای تاریخی و وجود بحران های مختلف نگارنده در راستای بازآفرینی و ارتقاء هویت مکان بر آن شد تا محله نوبر تبریز را مورد مطالعه قرار دهد . تا با توجه به شاخصه های فرهنگی استخراج شده باز آفرینی صورت گرفته و هویت مکان ارتقاء یابد. این پژوهش با استفاده از روش ترکیبی کیفی_کمی و با تکیه بر مطالعات توصیفی_تحلیلی صورت گرفته است و با رویکرد منظر فرهنگی، ابتدا با مطالعات میدانی ، استخراج لایه های اداراکی در طی زمان و مکان، جمع آوری اطلاعات دست اول (آرشیو، کتابخانه و...) جمع آوری و سپس تحلیل شده است. در نهایت با روش کیفی_کمی ، مصاحبه (شهرداری، میراث فرهنگی،...) ،ظرفیت های ساکن در بستر، آمار، جهت طراحی و انتقال ارزش های هویتی و ارتقاء آن استخراج می گردد و نقش بین نهادهای مدیریتی و روایت های محلی موجود و نهفته در بستر با توجه به شرایط ویژه بستر مطالعاتی این پروژه مطرح می گردد. در نهایت تمام شاخصه های مطلوب فرهنگی محله استخراج و بر اساس انها بازنگری محله صورت می پذیرد.