تاملی بر نوع نگاه سینوسی سعدی به زن و زنانگی در سروده هایش

سعدی شاعر گران قدر قرن هفتم اعتنای بسیاری به اجتماع اطراف خود دارد و با سی سال سفر در شهرهای مختلف با اقشار مختلف مردم اعم از زن و مرد ارتباط حاصل می کند. سعدی در بوستان، جهان مطلوب خود را در قالب حکایاتی شیرین باز می گوید و شخصیت های خردمند این حکایت ها با دیالو گ هایی حکیمانه، پند و اندرزهایی سرشار از ظرافت و عبرت را به خواننده هدیه می کند. در این میان شخصیت های زنان و سخنان آنها در حکایات موردتوجه این مقاله قرار گرفته است که اولا چه کلامی از زنان در دیالوگ ها آمده است؟ و ثانیا بیشترین پیام نهفته در کلام زنان کدام مضامین هستند؟ آیا سخنان زنان از لحن ویژه ای برخوردار است؟ و آیا از خلال سخنان زنان در حکایات بوستان می توان خصوصیات زن متعالی را در ذهن سعدی بازچست؟

کلیدواژه ها:

بوستان ، گلستان ، کلیات سعدی ، زن ، مقام و دیالوگ