مقایسه تطبیقی الگوهای کهن آموزش معماری با نظام آموزشی معاصر

مدتی مدید است که معماری و اموزش معماری ما سرگردان درمیان دو مرحله با نگاهی حسرت امیز به گذشته و نگاهی تردید امیز به غرب و معماری متحول آن دوران بلاتکلیفی خود را میگذراند شاهکارهای معماری ایران که همواره مورد تحسین جهانیان قرارگرفته اند به دست توانای معمارانی ساخته شده اند که صاحبان مهارت و حکمت بوده اند بی شک شیوه ای که این معماران دران آموزش دیده اند یکی ازمهمترین عوامل دستیابی به تعالی درمعماری است نظام سنتی اموزش معماری درایران برپایه رابطه مستقیم اسناد و شاگردی بود مشروط به وجود استادانی ماهر و زبردست و البته شاگردانی مطیع و فرمانبردار این مقاله با نگاهی به شیوه های اموزش سنتی معماران درایران به بررسی و تحلیل این شیوه ها دراموزش معماری پرداخته و با تاملی عمیق سعی درمقایسه تطبیقی با شیوه های نوین اموزش و تجربه های مدارس پیشرو دراین زمینه درنهایت به ارایه راهکار می پردازد روش تحقیق این پژوهش عمدتا ترکیب و تلفیقی ازروشهای توصیفی تحلیلی بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، معماری ، نظام سنتی ، استادوشاگردی