ارتقاء کیفی مساکن شهری برای رسیدن به توسعه پایدار

کیفیت مسکن شهری عبارت است از شرایط زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی-فضایی مسکن شهری و همچنین سنجشی است برای ارزیابی شرایطی از محیط مسکونی که برای زندگی شهروندان فراهم می‌آورد. از اهداف تحقیق، بررسی ارزیابی کیفیت مسکن شهری، راهکار بهبود کیفیت مسکن و رسیدن به توسعه پایدار شهری در زمینه مسکن در ایران می‌باشد. روش پژوهش از نوع تحلیلی –توصیفی بوده و روش‌ گردآوری اطلاعات مبتنی بر شیوه کتابخانه‌ای و اسنادی می‌باشد. یافته‌ها حاکی از آن است که مسکن به عنوان یکی از شاخص‌های پر اهمیت توسعه در ابعاد مختلف اقتصادی-معیشتی، اجتماعی و فرهنگی است، مسکن مناسب ضمن تأمین نیازهای فردی و اجتماعی باعث بهبود کیفیت زندگی فردی و خانوادگی و اجتماعی می‌شود و در واقع مفهومی فراتر از سرپناه را دارد و در این بین با راهکارهای اجرایی و مدیریت درست می‌توان به ارتقای کیفیت مسکن در شهرها اقدام کرده و موجبات توسعه پایدار مسکن را در این مکان‌ها به وجود آورد. نتایج نشان می‌دهد که برنامه ریزان و مدیران شهری باید از یک سو به بهبود کیفیت مسکن شهری توجه نموده و از سوی دیگر مسئله مسکن را در ارتباط با کلیه عوامل مربوطه اعم از کمی و کیفی مورد بررسی قرار دهند، همچنین با دیدی جامع و همه سو نگر و به طور اساسی و جدی‌تر به ارتقای کیفیت مسکن شهری برای رسیدن به توسعه پایدار شهری قدم بردارند.

کلیدواژه ها:

کیفیت مسکن ، شهرها ، برنامه ریزی ، توسعه پایدار