انسجام اجتماعی در شهرهای دو زبانه

گوناگونی و ناهمگونی در جوامع ملی عمدتاً شامل ابعاد و انواعی چون دینی،مذهبی،قومی،زبانی و فرهنگی م یشود و در این صورت م یتوان جامعه ایرانی را جامع های با بیشترین تنوع ممکن دانست.که در این میان تنوع زبانی و چند زبانی نه فقط در سطح ملی، در سط ح شهرها نیز قابل ملاحظه است.بر این اساس،مقاله حاضر در پی بررسی اثرات دوزبانگی یا چند زبانگی در شهرها بر انسجام اجتماعی است. روش پژوهش به کار گرفته شده تبیینی - مقایسهای بوده و جامعه آماری شامل کلی ه شهرها ی ایران، که براساس نمونه گیری غیر تصادفی سهمیه ای شهرهای دو زبانه سه شهر نقده،تکاب وشاهین دژ و شهرهای تک زبانه سقز، بانه و مریوان انتخاب گردید و برای گردآوری اطلاعات در این پژوهش از روش پرسشنامه ای و مصاحبه ای در بین 200 نفر نمونه در شش شهر انتخا بی استفاده گردید. نتایج پژوهش با استفاده از آزمون(t test) tدر سطح اطمینان 95 درصد و درجات آزادی مربوط به هر فرضیه، نشان میدهد که در شهرهای دویا چند زبانه نسبت به شهرها ی ی ک زبانه انسجام اجتماعی کمتری برخوردارند. و همچنین نشان میدهد در شهرهای دو زبانه همدلى ، ارتباط عاطفی، همرنگى و همنوایى (منفعت مشترک) به نسبت شهرهای یک زبانه کمتر بوده است

کلیدواژه ها:

انسجام اجتماعی ، شهرهای دو زبانه ، شهرهای یک زبانه ، تنوع زبانی