ارزیابی قابلیت پیاده مداری با تأکید بر سلامت عمومی؛ نمونه موردی: محور خیام شهر قزوین

با پیدایش عصر صنعت، استفاده از وسایل نقلیه به ویژه اتومبیل شخصی مورد توجه قرار گرفت و الگوی حمل و نقل به صورت پیاده به غیر از مواقع ضروری کنار گذاشته شد. امروزه بازگشت به مفهوم پیاده مداری، می‌تواند روزمرگی صنعتی و یکنواختی کسل‌کننده آن را جبران کند. هدف از این نوشتار، ارزیابی قابلیت پیاده مداری محور خیام شهر قزوین می باشد که به منظور دستیابی به این هدف درابتدا با روش مطالعه اسنادی، چارچوب اولیه تدوین شده است. در ادامه و به روش پیمایش، اطلاعات محدوده مورد مطالعه جمع آوری گردید و در پی آن با استفاده از تحلیل عاملی در نرم افزار SPSS معیارها طبقه بندی شدند. پس از بدست آوردن نه عامل اصلی تاثیر گذار بر قابلیت پیاده مداری محدوده با استفاده از تحلیل رگرسیون خطی رابطه ی عوامل با رضایتمندی کلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتیجه ای که حاصل شد نشان دهنده این است که، محور فاقد امکانات مورد نیاز شهروندان از قبیل آب خوری و سرویس بهداشتی و... می باشد که منجر به عدم رضایت عابران از محور می شود.در مرحله بعد با تحلیل قابلیت پیاده مداری محور مورد بررسی و اولویت بندی معیار ها به ارائه ی راهکارهایی برای بهبود وضعیت فعلی پرداختیم.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، قابلیت پیاده مداری ، سلامت عمومی