پیش بینی پراکنش مکانی اسیدیته و هدایت الکتریکی آب های زیرزمینی دشت سمیرم با استفاده از تکنیک زمین آمار و سامانه اطلاعات جغرافیایی

امروزه مطالعات و بررسی های فراوانی در مورد کیفیت آب های زیرزمینی و پیشگیری از آلودگی این منابع در اکثر کشور ها صورت گرفته است. این در حالیست که مشخص شده کیفیت آب های زیرزمینی دارای مقیاس مکانی و زمانی بوده و نمی توان آن را در طول زمان و مکان ثابت فرض کرد. در تحقیق حاضر به بررسی روش های میان یابی جهت پیش بینی اسیدیته و هدایت الکتریکی آب های زیرزمینی دشت سمیرم در سال آبی 84-85 واقع در استان اصفهان پرداخته شده است. از آنجا که آمار کلاسیک قادر به در نظر گرفتن توزیع مکانی پارامتر های کیفیت آب های زیرزمینی نیست، از روش های زمین آماری کریجینگ(kriging) و روش عکس فاصله (IDW) با توان های 1 تا 3، و همچنین از نرم افزارهای GS+و سامانه اطلاعات جغرافیایی به عنوان تکنیکی برای این هدف استفاده شده است. برای بررسی خطای میانیابی از تکنیک اعتبارسنجی حذفی و جهت مقایسه آماری مدل از میانگین خطای مطلق(MAE) و ریشه دوم میانگین مربعات خطا (RMSE) استفاده گردید. روش عکس فاصله با توان 3 به دلیل دارا بودن MAE و RMSE پایین تر پراکنش مناسب تری از اسیدیته و هدایت الکتریکی آب-های زیرزمینی نشان می دهد. در نهایت نقشه های پهنه بندی هدایت الکتریکی و اسیدیته دشت در محیط GIS ترسیم، و به صورت لایه های اطلاعاتی بدست آمد.

کلیدواژه ها:

زمین آمار ، آب های زیرزمینی ، دشت سمیرم ، هدایت الکتریکی ، اسیدیته