ارزیابی جایگاه آلودگی صوتی در حقوق ایران

آلودگی صوتی ازدیرباز برای بشردغدغه بود و قانونگذاری برای جلوگیری ازاین نوع الودگی اززمان رومیان موردتوجه بوده است این امردرزمان حاب شکل جدی تری به خود گرفته و قوانین گسترده ای درسطح ملی و بین المللی به خود اختصاص داده است هدف ازاین پژوهش تحلیل و ارزیابی قوانین و متون حقوقی کشورایران درباب الودگی صوتی میباشد همچنین این پژوهش سعی داردباارایه راهکارهایی حقوقی درپی کاهش الودگی صوتی و یا پیشگیری ازتولید آن باشد ضرورت توجه به این مسائله نیز درباب اهمیت روزافزونی می باشدکه الودگی صوتی و مشکلات ناشی ازآن درزندگی روزمره ایجادمیکنند همچنین عدم توجه و کمبود ساقه پژوهشی درباب این امرنیز ازدیگر ضرورت های توجه به این مساله می باشد باتوجه به کمبودهای قانونی و خلا حقوقی دراین زمینه درکشورایران بهترین راه حل درتجمیع قوانین مربوط به الودگی صوتی و تجدیدنظر درایین نامه جلوگیری ازالودگی صوتی و پرکردن شکافهایموجود دراین ایین نامه است البته نظارت براجرای این قوانین و داشتن ضمانت اجراهای موثردرکنار اطلاع رسانی و اگاهی عمومی میتواند به بهبود وضعیت الودگی صوتی بخصوص درکلانشهرها منجر شود

کلیدواژه ها:

آلودگی صوتی ، آیین نامه نحوه جلوگیری ازآلودگی صوتی ، شورای عالی محیط زیست