بهینه سازی توپولوژی سازه های دو بعدی با استفاده از الگوریتم تفاضل تکاملی

روشهای تکاملی بر پایه ایجاد جمعیت به عنوان مکانیزم هایی قوی برای پیدا کردن جواب های بهینه در مسائل پیچیده بهینه سازی شناخته میشوند.البته هنگام استفاده از این روشها در بهینه سازی توپولوژی سازه های دو بعدی با مشکلاتی از قبیل محاسبات زیاد وزمان بر و همگرایی نسبتا ضعیف مواجه میشویم که در روش به کار رفته در این مقاله سعی در رفع یا کاهش این مشکلات شده است.در این مقاله سعی شده است که از یکی از الگوریتم های تکاملی به نام الگوریتم تفاضل تکاملی برای بهینه سازی توپولوژی سازه های دو بعدی استفاده شود. البته در این مقاله از فرم اصلاح شده اینالگوریتم استفاده شده است. استفاده از الگوریتم های تکاملیخصوصاًَ این روش در تمام مسائل بهینه سازی بسیار ساده است و منتج به مقادیر بهینه عمومی در دامنه جستجو میشود. مسئله مورد بررسی در این مقاله حداقل سازی نرمی 1 یک سازه )حداکثر سازیسختی( با شرط باقی ماندن حجم سازه در محدوده مجاز است . این مسئله را برای چند شکل متفاوت اعمال میکنیم وبا استفاده از الگوریتم مورد نظر به حل آن می پردازیم . در انتها خواهیم دید این الگوریتم روشی کارامد و موثر در حل مسائل بهینه سازی توپولوژی سازه های دو بعدی است وضمناًَ همگرایی خوبی هم دارد.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی توپولوژی ، الگوریتم های تکاملی ، الگوریتم تفاضل تکاملی