مروری بر زراعت و خواص دارویی گل همیشه بهار

در سال های اخیر رویکردی همه جانبه به استفاده از داروهایی با منشا گیاهی پدید آمد که به همین دلیل اهمیت مطالعه و تحقیق روی کشت و توسعه گیاهان دارویی دوچندان شده است. در این راستا منابع طبیعی پاسخگوی نیاز صنعت نبوده و بررسی راهکارهای تولید انبوه و اقتصادی گیاهان دارویی بیش از پیش مورد توجه است. گیاهان دارویی جزء اولین گیاهانی بوده اند که توسط بشر جمع آوری و مورد کشت و کار قرار گرفتند. به طور مشخص از اوایل قرن نوزدهم بود که دانشمندان پی بردند که می توانند از مواد موثره دارویی موجود در گیاهان در صنایع داروسازی استفاده کنند. از آن پس روش های علمی ویژه ای برای استخراج مواد موثره موجود در گیاهان و نیز برای اعمال اثرات آنها بر انسان، جایگزین روش های سنتی گردید. به بیان دقیق تر از این تاریخ به بعد بود که تحقیقات بر روی گیاهان دارویی با هدف جداسازی مواد فعال موجود در آنها و مشخص سازی ترکیب آن و اثرات دارویی مرتبط با آنها تدریجا انجام گرفت. همیشه بهار تا مدت ها به عنوان گیاهی زینتی کشت می شد تا اینکه خواص دارویی آن شناخته گردید و به عنوان گیاه دارویی مورد استفاده قرار گرفت. کشت این گیاه در اروپا از قرن هفدهم آغاز شد. گل های بدون کاسبرگ همیشه بهار در برخی از فارماکوپه ها به عنوان دارو معرفی شده اند و برای مداوای بیماری های معدی و روده ای استفاده می شوند. این گیاه در باغ های اروپا از قرن دوازدهم کاشته می شده است. از بوی تند همیشه بهار به عنوان یک آفت کش موثر استفاده می گردیده و این گیاه در میان گیاهان دیگر برای دفع حشرات به کار برده می شده است.

کلیدواژه ها:

همیشه ، بهار ، گیاه دارویی ، زراعت ، خواص دارویی