مقایسه توزیع مکانی کود اوره در کرتچه های ایزوتوپی سیستم فارو، در گیاهان چغندر قند و کاهو، با استفاده از فناوری ردیابی ایزوتوپی نیتروژن - 15

در فرایند ردیابی ایزوتوپی، عموماً محدوده خاصی از کرت مورد مطالعه، علامت گذاری شده و سعی می شود تا از فرم نشاندار شده کود ( بجای فرم معمولی آن ) استفاده شود . جهت حصول به داده های مورد اطمینان و بر طبق توصیه های بخش همکاریهای فنی FAO/IAEA ، عموماً مساحت 1 m 2 به کرتچة ایزوتوپی اختصاص داده می شود و در این راستا باید توجه نمود که حرکت جانبی کودهای نیتروژنی باعث وقوع ترقیق ایزوتوپی در منطقه مورد مطالعه می شود . بدین ترتیب که نیتروژن 14 از منطقة غیر ایزوتوپی، به کرتچه فرعی ایزوتوپی انتقال یافته و متعاقباً نیتروژن 15 از منطقة ایزوتوپی به بیرون تراوش می نماید . در سیستمهای آبیاری تحت فشار ( نظیر قطره ای و بارانی ) ، به دلیل کاربرد عناصر کودی در آب آبیاری ( تواتر زیاد و حجم کم ) جنبش کود ایزوتوپی ناچیز بوده و لذا ابعاد کرتچة ایزوتوپی از قاعده فوق تبعیت می نماید ).2) اما در سیستم فارو، به دلیل جنبش توده ای آب آبیاری، جابجایی نیتروژن 15 بیشتر بوده و لذا ارزیابی ابعاد میکروپلات از پیچیدگی خاصی برخوردار خواهد بود . سیلورتوس (2001) با کاربرد 56 kgN/ha سولفات آمونیوم اتم درصد نیتروژن بر روی گیاه پنبه، توزیع کود نیتروژنی را در کرتچه ایزوتوپی مورد بررسی قرار داد . وی عنوان نمود که در سیستم فارو، در شرایط وجود چهار ردیف کاشت پنبه در میکروپلات (1 × 1 m به توان 2) .( با توجه 5) و در صورت حذف دو ردیف کناری، آن میکروپلات جهت ردیابی ایزوتوپی مناسب خواهد بود به گسترة سیستم ریشه ای در گیاهان مختلف و نیاز آبیاری گوناگون آنها، به نظر نمیرسد که ارائه یک الگوی از پیش تعیین شده در تعیین ابعاد کرتچة ایزوتوپی برای تمامی گیاهان ممکن نباشد . لذا در این بررسی سعی بر این است تا با انتخاب 2 گیاه، با طول دوره رشد و نیاز آبیاری مختلف ( چغندرقند و کاهو ) ، جنبش کود نشاندار در محدوده کرتچه ایزوتوپی مورد بررسی قرار گیرد . بدیهی است که الگوی ارائه شده، موید منطقة مناسب جهت نمونه برداری گیاهی ( با حد اقل تداخل کودی ) خواهد بود .