راهکارها و قوانین معماری سنتی در کنترل و هدایت انرژی خورشیدی

معماری در گذر زمان پیوسته در پی خلق اثری هنری بوده است تا بتواند با توجه به نیازهای اساسی بشر و نیازهای روانشناختی آن فضایی منطبق با روحیات و در جهت آرامش انسان خلق کند از این رو در معماری سنتی ایران پیوستهتلاش گردیده است تا با توجه به اقلیم های متنوع در پهنه وسیع کشور و اصول معماری و معرفتی و هویتی ناب ایرانی بافتی پویا و همساز با اقلیم پدید آورد که علاوه بر تامین نیازهای زیبایی شناختی، شرایط آسایش زیستی را نیز برایساکنین فراهم آورد از این رو می توان اقلیم را بعنوان مهمترین عامل تاثیرگذار بر جهت گیری و فرم ابنیه سنتی معرفی کرد لذا یکی از مهمترین عوامل اقلیمی که باعث شکل گیری بافت معماری و شهر می شود که با توجه به موقعیت و شدت تابش در اقلیم های چهارگانه ایران روند سازماندهی فضایی و راهکارهای معماری در جهت کنترل و هدایت نورخورشید را شکل می دهد. نور خورشید بر مصالح و پوشش و بافت بدنه ها و جهت گیری پنجره ها و شکل گیری سایبانها و چگونگی درونگرایی و .... تاثیر می گذارد. در انجام این تحقیق به تاثیر شناختی نقش عامل خورشید بر معماری سنتی و ارائه راهکارهای مناسب جهت ساماندهی و کنترل نور خورشید خواهیم پرداخت. این مقاله از نظر ادبیات مقاله نویسی در حیطه نوشتار تحلیلی توصیفی قرار دارد که با توجه به مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی شکل گرفته است

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، معماری سنتی ، سایه ، گرمایش ، سرمایش