اثرات استفاده از ویتامین E و سلنیوم در دوره انتقال گاوهای شیرده

در دو دهه گذشته توجه زیادی به وجود مقدار کافی از ویتامین در جیره گاو به ویژه ویتامین E شده است، و بیبشتر تمرکز محققین بر خاصیت آنتی اکسیدانی این ویتامین می باشد. همچنین اگر چه سلنیوم مورد نیاز نسبتاً کم است اما نقش آن در سیستم آنتی اکسیدانی یک ترکیب ضروری از خانواده گلوتاتیون پراکسیداز و تیرودکسین ردوکتاز می باشد. فعالیت های متابولیکی در طی دوره انتقال در بافت هایی مثل کبد و غدد پستان افزایش می یابد و این افزایش فعالیت که به همراه تولید رادیکالهای آزاد است، اهمیت یک آنتی اکسیدان قوی را مشخص می کند از آنجایی که خاک های بسیاری از مناطق از نظر سلنیوم فقیر می باشد و گاوها نیز از علوفه خشک که دارای مقدار کم ویتامین E است استفاده می کنند، بنابراین کمبود این مواد در گاوهای شیری قبل از زایش مشاهده می شود و احتیاج به مکمل نمودن این دو ماده مغذی را بالا می برد. تعداد زیادی از عفونتهای درون پستانی دو هفته قبل و دو هفته بعد از زایش مشاهده می شود و کمبود هر کدام از ویتامین E و سلنیوم باعث افزایش شدید عفونتهای رحمی، درون پستانی و ورم پستان و بالا بودن میزان سلول های سوماتیک (SCC) در شیر تولیدی می شود.

کلیدواژه ها:

دوره انتقال ، گاوهای شیرده ، ویتامین E ، سلنیوم