بررسی پایداری اکولوژیکی در معماری

اثرات زیست محیطی و توسعه پایدار، امروزه از بحث برانگیز ترین مباحث معماری هستند. به طور کلی معماری پایدار را می توان معماریی دانست که نسبت به ویژگیها و شرایط محیطی، مکانی پاسخگو بوده و کمترین صدمات را به محیط زیست بزند. محایط زیستی که برایموجودات زنده حاصل مجموعه ای از تعادل هاست که بر هم خوردن هر کدام ضمانت دوام زندگی را تضعیف میکند.معماری اکولوژیکمطاوعه توامان محیط و موجود زنده را هدف قرار داده است و برای رسیدن به این هدف شناخت موجود زنده و محیط و ارتباطات آنها مورد بررسی قرار می گیرد و در مقابل معماری پایدار به دنبال راه حلهایی در مقابل اوگوهای سنتی است که بتواند از بروز مسائلی همچون نابودیمنابع طبیعی و تخریب اکوسیستمها، آوودگی و گرم شدن زمین جلوگیری کند. معماری محیطی، طراحی و ساخت بر اساس ملاحظات محیطی و با استفاده از مصاوح بومی و محلی میباشد. صرفه جویی در منابع، طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی و طراحی برای انسان از استراتژیهای معماری پایدار هستند، که میتوان از آنها در بررسی خانههای قدیمی با اوگوهای سنتی استفاده کرد. این مقاله در پی آن است که ضمن بررسی مفهوم معماری اکووویی در معماری پایدار به ارتباط مستقیم این دو با هم نیز بپردازد. در نمونه موردی به بررسی الگوهای سنتی اقلیم کویری پرداخته می شود؛ معماری که در عین پایدار بودن در هماهنگی کامل با محیط زیست می باشد، و در آنتوجه ویژه ای نیاز به صرفه جویی در مصرف انریی وتاثیر زیست بوم بر روی بنای موجود نهفته است

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری اکولوژیکی ، معماری سبز ، بازگشت منابع