از بحران مالی جهان تا نظام مالی اسلامی

تیره تر شدن چشم انداز اقتصادی غرب ناشی از بحران مالی و ضرورت مقابله با آثار منفی و استفاده از فرصت های بوجود آمده از آن ضرورتی است که متولیان اقتصادی بویژه در کشورهای اسلامی به آن توجه دارند. هم اکنون با گذشت بیش از چند سال از آغاز بحران سال 2007 میلادی, پیش بینی ها از آینده اقتصاد جهان نمایانگر این موضوع است که طراحان نظام مالی و اقتصادی غرب نه تنها از پیش بینی و مدیریت مناسب آن ناتوانند بلکه در بسیاری از مواقع, بزرگی بحران های داخلی را به دیگر کشورها نیز سرایت می دهند. هدف این مقاله تجزیه و تحلیل تصمیماتی است که سران کشورهای صنعتی به منظور رویارویی با بحران مالی اتخاذ کردند و نشان دادن اینکه آیا چنین تصمیماتی بازگشت به حمایت گرایی است؟ این در حالی است که بر اساس اعلام صندوق بین المللی پول این بحران از رکود بزرگ دهه 1930 جدی تر است و علیرغم تزریق میلیاردها دلار سرمایه و کمک های مالی برخی از کشورهای توسعه یافته, اثر چندانی از فرونشاندن بحران مشاهده نشده است. پیشنهاد این مقاله ارائه یک نظام اقتصادی نوین مبتنی بر بانکداری و مالیه اسلامی بمنظور برون رفت از بحران و یا حداقل تلطیف آن است; الگویی که بر اساس ممنوعیت نرخ بهره طراحی شده است. مبتنی بر این نظام, نحوه قراردادها و ابزارهای موجود در سیستم مالی اسلامی, به نحوی است که با اقتصاد واقعی در ارتباط بوده و آثار خود را در اقتصاد نشان می دهد و موجب تحول در آن می شود. بحران مالی اخیر بیشتر کشورهای توسعه یافته را واداشته که نرخ بهره بانکهای خود را کاهش دهند و نرخ بهره ای تقریبا معادل صفر را به کار گیرند; حرکتی که اصل برگرفته در بانکداری اسلامی را منعکس می کند.

کلیدواژه ها:

بحران ، حمایت گرایی ، مالی اسلامی