اثر چرای دام بر ذخایر ازت خاک(مطالعه موردی:مراتع منطقه پیغمبران سمنان)

در این تحقیق اثر چرا بر میزان ذخیره ازت مراتع خشک در استان سمنان با پوشش درمنه درشتی بررسی شد. بدین منظور در ناحیه پیغمبران اقدام به نمونه برداری از پوشش گیاهی وخاک به روش تصادفی سیستماتیک در قالب 20 پلات 1×1 متر مربعی و در طول 2 ترانسکت به طول 200 متر انجام شد. در هر پلات درصد پوشش تاجی و تراکم ثبت گردید. برای مطالعه خاک اقدام به حفر 7 پروفیل در پای بوته های درمنه در هر دو تیمار چرا شده و قرق گردید. نمونه برداری از سه عمق 25-50، 0-25 و 75-50 سانتی متر انجام شد. در ادامه وزن کل ازت در هکتار محاسبه گردید. مقایسه داده ها با آزمون تی استیودنت مستقل انجام شد. نتایج نشان داد که چرای دام منجربه کاهش معنی دار ازت ذخیره شده در خاک شده است بیشترین اثر کاهشی در عمق اول مشاهده شد در حالی که در عمق سوم چرای دام تاثیر محسوسی بر ذخایر ازت خاک ایجاد نکرد. نتیجه نهایی آنکه چرای بی رویه دام منجربه کاهش شدید ذخایر ازت و در نتیجه کاهش حاصلخیزی و توان تولیدی اکوسیستم خواهد شد و به دلیل اکوسیستم شکننده مناطق خشک، جبران خسارات ناشی از هدر رفت و ازت با توجه به روند کند تولید و ذخیره این عنصر، غیرقابل جبران خواهد بود.

کلیدواژه ها:

ذخایرازت ، چرای دام ، درمنه دشتی ، منطقه پیغمبران ، سمنان