تاثیر روش های مختلف تامین مالی بر بازده و ریسک سیستماتیک سهام شرکت های بورس اوراق بهادار تهران: روش داده های ترکیبی

هدف اصلی شرکت ها به حداکثر رساندن ثروت سهامداران است. در این رابطه تعیین ابزارهای تامین مالی مناسب و ارتباطی که با ثروت سهامداران دارند از نگرانی های عمده مدیران است. در ایران این ابزارها بیشتر به وام و سهم عادی به عنوان منابع خارجی و سود انباشته به عنوان منبع داخلی محدود می شود که هر یک ویژگی های خاص خود را دارا است. در این میان بازار سرمایه با نقش انکارناپذیر خود در رشد و توسعه اقتصادی کشور، نسبت به روش های تامین مالی در قالب تغییرات بازده و ریسک سهام که عوامل موثر در تصمیم گیری های سرمایه گذاران به شمار می روند، واکنش نشان می دهد. در همین راستا هدف این مقاله بررسی رابطه بین وام، انتشار سهام عادی و سود انباشته (به عنوان متغیرهای مستقل) و اندازه شرکت ها (به عنوان متغیر کنترلی) با بازده و ریسک سیستماتیک ( به عنوان متغیرهای وابسته) می باشد. از این رو تعداد 55 شرکت در طی دوره زمانی 7 ساله (1389-1383) مورد بررسی قرار گرفت. به منظور آزمون فرضیه ها از تکنیک آماری رگرسیون چند متغیره با استفاده از داده های تابلویی-تعداد مشاهدات هر کی از متغیرها 385 داده است- بهره گرفته شده است. آزمون معنی دار بودن ضرایب و مدل در سطح 95% با استفاده از آماره های T و F صوت گرفت. نتایج حاصل از انجام تحقیق نشان می دهد که یک رابطه مستقیم بین وام و بازده سهام وجود دارد. اما انتشار سهام عادی و سود انباشته رابطه معنی داری با بازده ندارند. هم چنین بین روش های مختلف تایمن مالی و ریسک سیستماتیک ارتباط معنی داری وجود ندارد. از آنجا که با افزایش میزان وام، بازدهی افزایش می یابد اما ریسک سیستماتیک شرکت ها بالا نمی رود؛ بنابراین شرکت ها می بایست به هنگام تامین مالی، توجه ویژه به ابزار بدهی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

تامین مالی ، بازده ، ریسک سیستماتیک ، رگرسیون ترکیبی