پتانسیل کاهش تبخیر با استفاده از الکلهای چرب (مرور منابع)

فرایند تبخیر به عنوان یکی از اجزای مهم چرخه هیدرولوژیکی آب، سبب میشود سالیانه مقدار زیادی از آب تازه از سطح آزاد منابع ذخیره آب بدون استفاده به جو باز گردد و در واقع تلف شود. از این رو دانشمندان و محققین تلاش کرده اند روشهای کارآمدی برای کاهش میزان تبخیر از سطح آزاد منابع آب ابداع نمایند. یکی از روشهای موثر، پخش الکلهای چرب (تک لایه ها ) بر روی سطح آزاد منابع آب است. در این تحقیق، مطالعاتی که برای کاهش نرخ تبخیر با استفاده از تک لایه های مختلف و روش های کاربرد آنها در شرایط اقلیمی متفاوت از سطح آزاد منابع آب صورت گرفته است، بررسی و با هم مقایسه شده است. مطالعات نشان میدهد که استفاده از الکلهای استریل الکل، استئاریل الکل برای کاهش تبخیر از منابع بزرگ مناسب میباشند و دوره دوام آن ها یک تا دو روز است و ترکیب استریل الکل، استئاریل الکل و پارافین به نسبت 7:3:3 بهترین ترکیب در نوع خود است که استفاده از آن میتواند تا بیش از 50 درصد میزان تبخیر را کاهش دهد. اگر چه جریان هوا موجب جابجایی لایه الکل در روی سطح آب میگردد، اما استفاده از تک لایه ها در حداکثر سرعت جریان باد تا 8 کیلومتر بر ساعت میتواند تبخیر را تا میزان 40 درصد کاهش دهد، حتی میتواند در بادهایی با سرعت 30 کیلومتر بر ساعت تبخیر را بین 10 تا 20 درصد کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

اثر باد ، الکلهای چرب ، روش شیمیایی ، کاهش تبخیر