بررسی و تحلیل اقدامات ایران درزمینه آمایش سرزمین

آمایش سرزمین سازماندهی فضای ملی با هدف توزیع وپخشایش جمعیت و فعالیت درپهنه سرزمین می باشد ابزار امایش سرزمین درهرکشورباوجه به بسترهای فرهنگی اجتماعی اقتصادی و سیاسی هرسرزمین درهردوره ای بنابرمقتضیات متفاوت بوده است هریک ازابزارهای امایش سرزمین جهت تحقق بخشیدن به سیاستهایی چون توزیع موزون جمعیت و فعالیت کمک به اصلاح ساختارسلسله مراتب شهری جلوگیری ازرشدناموزون و بی رویه شهرهای بزرگ و... بودها ست بررسی اهداف و برنامه های امایشی ایران نشان میدهد که اغلب چندان بی تاثیر ازدوکشور فرانسه و انگلستان نبوده است باآنکه نظام حکومتی و سایرشرایط دخیل درنوع برنامه ریزی هادراین کشورها متفاوت ازایران بوده اما مشابهت مسائل پیشرو درخصوص عدم تعادلها درکشور وتمرکز درشهرهای بزرگ موجب شده تا همواره تصمیم گیران و برنامه ریزان رابه سمت الگوبرداری ازاین کشورها ترغیب نماید به نظر می رسد اجرای سیاستهای امایشی درکنار هم و فراخورنیاز بارعایت تقدم زمانی و باتوجه به ویژگیهای مکانی نتیجه مفیدتری رادربرداشته باشد

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، تمرکزگرایی ، تمرکززدایی