احیای خوانایی در مبادی ورودی شهر ایرانی- اسلامی نمونه موردی: ورودی شمال غربی شهر تبریز

وضعیت موجود مبادی ورودی شهرها در کشورمان به قدری نابسامان و طراحی نشده شکل گرفته است که بهراستی می توان از آنها به عنوان فضاهای رها شده شهری یاد کرد که با کاهش سطح ادارک عابرین از فضا،جهت گیری و انتخاب مسیر را نیز بر آنان دشوار می دارد. به بیانی دیگر این فضاها، توقعات موردی از ورودیشهر را برآورده نساخته و نه تنها دعوت کننده مسافرین برای ورود به شهر نبوده، بلکه با نازل بودن شاخصههای خوانایی، موجبات سردرگمی و بلاتکلیفی در درک و لذت از چنین فضایی را فراهم می نمایند. این تحقیقبا روش تحلیلی- توصیفی به دنبال ارائه راهکارهایی برای ارتقای خوانایی در مبادی ورودی شهرها می باشد.بدین منظور در ابتدا به بررسی معیارهای مبادی ورودی شهرها و شاخصه های خوانایی پرداخته و در نهایتاصول کلی طراحی ورودی شهری خوانا جستجو گردیده است. سپس بعنوان نمونه، کیفیت خوانایی در ورودیشمال غربی شهر تبریز مورد شناخت و تحلیل قرار گرفته است. در انتها با توجه به محدودیت و امکانات بالقوه وبالفعل موجود، راهبردهایی در خصوص طراحی ورودی غربی تبریز با تاکید بر مبحث خوانایی تدوین شده که براساس نتایج حاصله از مطالعات فوق، علاوه بر تعیین نشانه های متوالی در طول مسیر، بر محدوده پل آجیچای بعنوان مهمترین نشانه هویت بخش شهر تبریز تاکید گردیده است.

کلیدواژه ها:

مبادی ورودی شهرها ، شهر ایرانی- اسلامی ، کیفیت فضایی ، خوانایی