بررسی راهکارهای بهبود حس تعلق به مکان در محیط های مسکونی با رویکردی به معماری سنتی ایرانی

حس تعلق و حس مکان با هویت و هویت مندی رابطه نزدیک دارد، هویت خود به فرهنگ و سنت وابسته است و این حس تعلق در فرهنگ و سنت های مختلف گوناگون است و بازتاب های مختلفی دارد. در تعریف حس مکان، فرد را یک احساس گر صرف فرض کرده ایم، اما در حقیقت این احساس گر در محیط پا می گذارد و ایجاد هویت می کند. بدیهی است اگر هویت فرد با روح مکان دارای مشترکات ملموسی باشد فرد احساس تعلق به محیط و در آنجا احساس آرامش ذهنی می کند. حس تعلق از توجه برانگیزترین احساسات مکانی است و بدون شک باید مورد توجه طراحان باشد. هویت متغیری است بسته به دانش که دانش وابسته به زمان و هویت هم وابسته به دانش، و می توان گفت هویت افراد در طی زمان تغییر می یابد. یکی از عوامل مؤثر بر حس تعلق، هویت فرد است. حس تعلق را نمی تواندر طول زمان ثابت درنظر گرفت. تلاش در این مقاله بر این است هویت اسلامی ایرانی حاضر را شناخته و دگرگونی های آن را در طول زمان پیش بینی کرده و راهکارهایی برای بهبود حس تعلق در محیط های مسکونی را برای ایندگان ارائه نمود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی است و تا حدی بر پایه مشاهدات استوار است و روش تحقیق کیفی است.

کلیدواژه ها:

حس تعلق ، تعلق به مکان ، عوامل کالبدی ، محیط ، معماری