ردیابی پادگن های دخیل در پاسخ ایمنی هومورال ناشی از ویروس لوکوز گاوی در عقده های لمفاوی توموری در گاو

در این بررسی ردیابی پادگن های دخیل در پاسخ ایمنی همورال ناشی از ویروس لوکوزگاوی در گاومورد مطالعه قرار گرفت. نمونه ها شامل 15 عقده لنفاوی مربوط به گاوهایی که در آزمون های سرولوژیک الایزا و ژل یفوزیون دارای واکنش سرمی مثبت علیه ویروس BLV بوده و به خاطر شکل گیری لنفوسارکوم بالینی به کشتارگاه اعزام شده یا کالبد گشایی شده بودند به همراه 4 عقده لنفاوی مربوط به گاوهای به ظاهر سالم که در آزمون های مزبور پاسخ منفی نشان داده و از نقاط مختلف کشور تهیه شدند. پس از تهیه عصاره از عقدههای لنفاوی، کلیه نمونهها به روش لوری پروتئین سنجش شده و به روش SDS-PAGE، روی سیستم ژل ناپیوسته 10 و 5 درصد الکتروفورز گردید سپس با قراردادن ژل مربوطه روی غشاء نیتروسلولز جهت جستجوی پادگن های دخیل در پاسخ ایمنی همورال ویروس BLV، در حضور آنتی سرم مثبت BLV به روش وسترن بلات آزمایش شد. حداقل 25 باند پروتئینی مشترک در عصاره بافت های لنفاوی گاوهای بیمار و به ظاهر سالم مشاهده گردید. در آزمایش بلاتینگ، پادگن gp51 در تمام نمونه ها تشخیص داده شد ولی پادگن p24 تنها در 5 نمونه از بافت های توموری ردیابی گردید. به دلیل تفاوت در میزان و عرضه پروتئین های پادگنی ویروس و نظر به این که گلیکوپروتئین gp51 از جمله پادگن های پروتئینی غشاء ویروس BLV بوده و زودتر در سلول های آلوده عرضه می گردد. این پروتئین در تمام موارد عفونت به عنوان مهمترین و اولین پادگن محرک ایمنی همورال در گاو مطرح می باشد.

کلیدواژه ها:

لوکوزگاوی (BLV) ، وسترن بلات ، gp51 و p24