آمایش فرهنگی در نواحی شهری با رویکرد عدالت فضایی (نمونه موردی : شهر شاهین دژ)

افزایش جمعیت و مهاجرت های بی رویه آن به شهرها باعث شده که متناسب با توسعه شهرها در ارائه و توزیع خدمات با مشکل مواجه شود و در تیجه باعث به وجود امدن کالبدی ناموزون ایجاد محلات حاشیه ای ، فقر و افت استانداردهای زندگی، کمبود مراکز خدماتی و .. می شود از انجا که توزیع فضایی متعادل انواع خدمات شهری از مهمترین نشانه های عدالت اجتماعی در شهر به شمار می رود به همین خاطر در دو دهه گدشته مطالعات مربوط به عدالت فضایی و توزیع عادلانه امکانات فرهنگی و خدمات شهری گسترش زیادی یافته است با این وجود در توزیع و برخورداری مردم نواحی از امکانات فرهنگی و استفاده از آن باید بر اساس عدالت فضایی باشد از آنحا که مکان های فرهنگی تشکیل دهنده و تقویت کننده پایه های فرهنگ مردم می باشد اگر همین مکان ها بر پایه عدالت نباشد نمی توان انتظار تاثیر مثبتنی در جامعه داشت مقاله حاضر به شیوه اسنادی و از روش تحلیل ثانویه بهره برده و نتایج به دست آمده منعکس کننده این مطلب است که توزیع و ارائه خدمات و امکانات فرهنگی در نواحی شهر شاهین دژ نسبت به حد متوسط شهر نابرابر است و همچنین ناهمگونی زیادی در نواحی از لحاظ سهم آن ها در وضع موجود مشاهده می شود بنابراین برای توزیع یکسان ارائه خدمات فرهنگی در سطح نواحی شهر از شاخص ویلیامسون استفاده شده است که بر اساس این شاخص نواحی که از امکانات کمتری برخوردارند و عدالت فضایی در انها یکسان نیست به ترتیب عبارت است از : 4، 1، 3 و 2 می باشد در نهایت نیز برای اولویت بندی نواحی برای دسترسی به امکانات و خدمات بر اساس این شاخص ارزیابی شد و اولویت نخست برنامه ریزی به نواحی 2، 3، 1 و 4 به ترتیب اختصاص داده شد.

کلیدواژه ها:

آمایش فرهنگی ، نابرابری ها ، عدالت فضایی ، شاهین دژ