مدلسازی مطلوبیت زیستگاه آهوی ایرانی Gazella subgutturosa با روش حداکثر آنتروپی MAXENT در پارک ملی بمو (استان فارس)

پارک ملی بمو (استان فارس) زیستگاهی مناسب برای گونه آهوی ایرانیGazella subgutturosa می باشد. تکه تکه شدن و تخریب زیستگاه به دلیل تهدیدات موجود مکانهای حضور این گونه را محدود به مناطق خاصی کرده است. مدلهای پیشبینی کننده پراکنش گونه، یکی از مهمترین ابزاروراهکارهای مدیریت وحفاظت گونههای حیات وحش به شمار میآید. برای مدلسازی زیستگاه این گونه از روش حداکثر آنتروپی با استفاده از 15 متغییر مطلوبیت زیستگاه گونه سنجیده شد. نتایج نشان داد که پراکنش آهوبراساس آزمون جک نایف و درصد سهم نسبی متغییرها ،مهمترین متغییرهای تاثیر گذار در پراکنش این گونه فاصله از آبشخور ، فاصله ازنقاط حضور پلنگPanthera pardus saxicolorوپوشش گیاهی می باشد.میزانAUCبرای میانگین راه اندازی مدل0/992 به دست آمد که نمایان گر عملکرد بسیار مطلوبmaxentمی باشد. همچنین نتایج نشان داد که آهو بیشتردر مناطقی با تیپهای گیاهی شامل درمنهArtemisia aucheriو بوتهزارهای گونAstragalus و گونه های مرتعی که زیستگاه مناسبی برای چرا این گونه است، دیده میشود

کلیدواژه ها:

آهوی ایرانی ، مطلوبیت زیستگاه ، maxent ، AUC ، حداکثر آنتروپی ، پارک ملی بمو استان فارس