برنامهریزی کالبدی و فیزیکی شهر زابل با الهام از معماری سنتی

با وجود پتانسیلهای منحصر به فرد آثار معماری سنتی در منطقه سیستان دهانه غلامان، کوه خواجه و قلعه نو و ...، نظام شهرسازی و برنامهریزی شهری شهر زابل در راستای تعامل با افتخارت معماری گذشته خود به خوبی حرکت ننموده است، بنابراینهدف مقاله حاضر، که در برنامهریزی شهری و نظام شهرسازی شهر زابل از پتانسیلهای معماری سنتی منطقه سیستان الهام گرفته شود و با نظام معماری مدرن قابل ترکیب باشد. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانهای، اسنادی و بررسی- های میدانی در سطح شهر زابل میباشد. با استفاده از روش نمونه گیری سیستماتیک از سطح شهر زابل و برداشت دادههایمیدانی تصاویر وضعیتها وضعیتهای موجود استخراج و ارایه شدهاند. نتایج پژوهش گویای آن است که سازمان فضایی-کالبدی شهر زابل با برخورداری از پشتوانه قدرتمند فرهنگ ایرانی و به ویژه آثار معماری سنتی موجود در منطقه سیستان طی ادوار مختلف تاریخی و باستانی دوره پیش از تاریخ مثل دهانه غلامان، تاریخی مثل کوه خواجه و دوره اسلامی مثل سبک معماریموجود قلعه نو میتواند با به هنگام شدن ترکیب معماری سنتی با مدرن راهگشای بسیاری از مسایل و مشکلات برنامهریزی کالبدی و فیزیکی شهر زابل گردد

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، سیستان ، شهر زابل ، برنامهریزی شهری