نقش حیاط در خانه های دوره ی صفویه در شهر اصفهان

پیشینه تاریخی خانه ایرانی در سال های بسیار طولانی گواه بر این ادعاست که هر خانه بطور معمول از دوبخش – یکی فضای ساخته شده و محصور، و دیگری فضای باز – تشکیل شده است و حیاط به عنوان یکی ازفضاهای باز خانه نقش کلیدی در خانه های سنتی فلات ایران داشته است. تلاش بر آن است تا با بازدید ازامکانات موجود میدانی و آوردن نمونه های موردی از گونه های مختلف مسکن در یک دوره خاص زمانی،ظرفیت کارکردی حیاط به عنوان یک فضای باز در خانه های سنتی از سه جنبه اجتماعی، کالبدی و زیستمحیطی مورد بررسی قرار گرفته و سپس مطالب به دست آمده تحلیل و بررسی شود تا به جمع بندی نهایی کههمانا از حیاط به عنوان یک عنصر اصلی در راستای هرچه پایدار ساختن خانه است، یاد کرد. در مجموعمی توان بیان کرد که با توجه به اقلیم ها، مسائل اجتماعی و فرهنگی گوناگون موجود در ایران پهناور، حیاطمی تواند نقش های گوناگون را متناسب با هر یک برعهده بگیرد. رویکرد مقاله تلفیقی از مطالعات مورد پژوهی وکتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ایران ، کارکردهای حیاط پایدار ، خانه های دوره صفویه اصفهان ، گونه شناسی ، سازمان فضایی