تحلیل تاثیر مدیریت استراتژیک دانش بر نوآوری و اثربخشی سازمان ها

موضوع این مقاله تحلیل تاثیر مدیریت استراتژیک دانش بر نوآوری و اثربخشی سازمان ها می باشد. هدف از این پژوهش بررسی مفهوم مدیریت استراتژیک دانش، مفهوم نوآوری، مفهوم اثربخشی سازمانی، انواع مدیریت استراتژیک دانش، انواع نوآوری، تحلیل رابطه ی بین نوآوری و اثربخشی سازمانی و نهایتا کاربردهای مدیریت استراتژیک دانش در نوآوری و اثربخشی سازمانی می باشد. روش پژوهش کتابخانه ای می باشد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که مدیریت استراتژیک دانش با استراتژی های کسب وکار رابطه دارد و منجر به مزیت رقابتی می شود. استراتژی مدیریت دانش بر دو جنبه ی اصلی یعنی سیستم گرایی و انسان گرایی تأکید دارد. استراتژی سیستم گرا، بر دانش مستند بر فرایندهای مدیریت دانش تاکید می کند و بر مستندسازی و ذخیره ی دانش از طریق فناوری اطلاعات تمرکز می کند و تلاش می کند تا دانش را به صورت رسمی تسهیم دهد. نوآوری فرایند ادراک یا ایجاد دانش مربوط و تبدیل آن به محصولات و خدمات بهبود یافته و یا جدید، برای افرادی که خواهان آن ها هستند، می باشد. اثربخشی سازمان برحسب میزان تحقق اهداف آن سنجش می شود. ساختار مدیریت استراتژیک دانش به دو استراتژی مستندسازی و شخصی سازی دانش، تقسیم می شود. همچنین این دسته بندی بر اساس دانش ضمنی و آشکار و استفاده از فناوری اطلاعات می باشد.استراتژی های مدیریت دانش، مستند سازی و شخصی سازی، می تواند به شکلی مستقیم باعث بهبود نوآوری محصول و فرایند در سازمان ها شود. همچنین یافته های پژوهش حاضر نشان می دهند که شرکت ها با استفاده از انواع مدیریت استراتژیک دانش، می توانند توانایی لازم را برای انجام کارهای باخلاقیت و نوآوری بیشتر را کسب کنند و اثربخشی سازمان را افزایش دهند. در این رابطه می توان به این نکته اشاره کرد که استفاده از استراتژی های مدیریت دانش به صورت مجزا نمی تواند تمامی مزایای مدیریت استراتژیک دانش را نصیب سازمان نماید، لذا سازمان ها باید تقارن و تناسب مناسبی را جهت استفاده از هردوی استراتژی های مدیریت دانش به وجود آورند.

کلیدواژه ها:

مدیریت استراتژیک دانش ، نوآوری ، اثربخشی