بازشناخت عملکرد طراحی محیط های جمعی در فضاهای باز شهری

امروزه موضوع تعامل و گفت و گو و همچنین گرد هم آیی های گروهی به یکی از نیازهای رایج جوامع وکمبود فضاهای عمومی به یکی ازمعضلات جوامع، که نگرانی جوامع را در بر داشته تبدیل شده است.سازگاری وهماهنگی میان عوامل انسانی والگوهای کالبدی میتواند منجربه طراحی محله هایی شود که وقوع رفتارهای درخور آداب زندگی جمعی راتشویق نماید. به عبارتی دیگر با آگاهی وشناخت ازاین عرصه ها میتوان فضاهایی متناسب درجهت تعاملات افراد درفضاهای محله ای و شهری ازلحاظ کالبدی شناسایی و درطراحی معماری لحاظ کرد. سازماندهی محیط جمعی با تعریف روشن عرصه های خصوصی وعمومی وایجاد سلسله مراتب فضایی میسر میشود وعرصه های تعریف شده ی زندگی نیز, احساس تعلق به محیط را افزایش میدهد وبه محله و فضای شهری هویت می بخشد. ارائه یک الگوی کار آمد و مناسب در بخش فضاهای شهری و پاسخ گویی به حداکثر نیازهای مورد انتظار افراد از اهداف این مقاله می باشد . در این مقاله از روش تجزیه و تحلیل یا روش شناخت تحلیلی استفاده شده است

کلیدواژه ها:

فضاهای شهری ، محیط های جمعی ، ، روابط اجتماعی