بررسی رابطه کمال گرایی والدین با خودکارآمدی فرزندان

مقدمه: پژوهش حاضر بررسی رابطه کمال گرایی والدین با خودکارآمدی فرزندان می باشد. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر ایلام است که در سال تحصیلی 92 مشغول به تحصیل می باشند. حجم نمونه در این پژوهش 100 نفر از دانشجویان دختر بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های کمال گرایی و خودکارآمدی عمومی استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین کمال گرایی والدین با خودکارآمدی فرزندان رابطه معنادار وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج فهم درستی از این روابط حاصل نموده تا خانواده ها در تعاملات خود با فرزندان و برنامه های تربیتی خود اصلاحات مناسب را به عمل آورند.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی ، خودکارآمدی ، فرزندان