بررسی مبانی نظری و فلسفی تربیت زیبایی شناختی و دیداری- شنیداری

یادگیری زیبایی شناسانه، به معنای پیوند زدن اندیشه و احساس است. از طریق هنر، افکار و احساسات ابراز می شوند. تصویر ویادمانی که مردمان هر شهر و دیاری می سازند، برای آن است که احساساتشان را نسبت به زندگی نشان دهند. هنر حائز اهمیت است، چون راه ژرف اندیشی و فهم عمیق را هموار می سازد. همه کودکان نمی توانند هنرمندان بزرگی شوند، ولی می توانند حس زیبایی شناسی را در خود پرورش دهند و ارزش هنر را بدانند .تمام افراد جامعه می پذیرند که یکی از اهداف تعلیم و تربیت، آشناکردن دانش آموزان با هنر، ارائه فهمی از هنر به آن ها، ایجاد حس قدرشناسی از آن، و پرورش خلاقیت هنری است. بسیاریبراین عقیده اند که یکی از مسائل مهم تعلیم و تربیت وجود زیبایی در طبیعت و در آثار هنری، همراه با صداقت و خوبی است .این مقاله با روش بنیادین و R&D به منظور یافتن کاربردهای بالقوه برای دستاوردها و آگاهی های جدی به تبیین سیر تکاملی اندیشههای فلسفی در زمینه تربیت زیبایی شناختی، ارائه نظریه های مطرح شده پیرامون هنر، جست وجوی توجیهی برای این نوع تربیت، بررسی اهداف گوناگون تربیت زیبایی شناختی،و رابطه دیداری- شنیداری با تربیت زیبایی شناختی پرداخته است

کلیدواژه ها:

تربیت ، زیبایی شناختی ، هنر ، آموزش ، انسان